Bonsai Café NL: Wat een middag

Als een Acer je zo begroet bij Deshima Bonsai Studio is dat eigenlijk al genoeg.

Het was een middag van hard werken aan hele grote bonsai en aan hele kleine (zie verder op dit blog).

Met elkaar of lekker in je uppie.

Voor iedereen wat.

of onder het genot wat bijpraten want

we delen heel wat met elkaar.

Ook de partners komen mee het is en blijft een gedeelde passie.

Concentratie ten top en samen genieten van een mooi boek.

Vele ogen keken mee om de keuze te bepalen. De uitgebreide voorraad bij Deshima is buitengewoon.

Een echte aanrader!

Van groot tot mame! Schoonheden.

Gezellige drukte!

En last but not least trakteerde Fred ons op een presentatie waarvan hieronder een verslag en een slideshow hiernaast. Chapeau en bedankt!

British Shohin Association Show 2012

Fred en Ans Kluit brachten zaterdag 10 maart jl. een bezoek aan de Britse Shohin-tentoonstelling in het Noord-Engelse bonsaicentrum Willowbog Farm. Een ontmoeting met Graham en Louie Walker bij Noelanders Trophy in januari 2012 was de aanleiding. De locatie waar alles gebeurde, ligt - figuurlijk gesproken - op een steenworp afstand van het ruige, pure Schotland. Hieronder een impressie uit de eerste hand.

Woest Engels hoogland, shohin, verrassingen en warmte.

Niet alleen de Hooglanden van Schotland stralen ruigte uit. Rij van Hexham naar Wark (N6038) en sla bij Wardlane linksaf. Al snel laat je de nog normaal ogende hoge pijnbomen achter je en zijn het hoogstens nog solitaire, windgestroomde haagdoornstruiken en zorgvuldig gestapelde stenen muurtjes van anderhalve meter hoog die de smalle zwarte asfaltbaan scheiden van … ja van wat?

Overal om je heen heuvels en dalen vol geel hoog gras. Desolaat landschap, geschikt voor schapen. Verder niets. Het weggetje dat we volgen, verraadt echter menselijk leven. Dit is Noord-Engeland. Hier botste het Engelse deel miljoenen jaren geleden op Schotland en schoof er vervolgens een beetje overheen. Links van ons zijn er plekken waar dat vroegere natuurgeweld nog is te herkennen. We zijn op weg naar de zesde editie van het jaarevenement voor Britse Shohin-liefhebbers.

Vijf kilometer gevorderd over het zwarte lint: zes hemelbestormende heuvels en drie verrassend diepe kuilen liggen achter ons. Tegenliggers zijn er tot nu toe (gelukkig) niet. De leegte om ons heen wordt nog groter. Zijn we op de goede weg? Het moet. Aan het begin stond een bord ‘Bonsai Willowbog Farm’. Dit gaat goed komen. Toch?

Dan, na nog eens drie kilometer kronkelen (de weg is inmiddels versmald tot de breedte van één bescheiden vierwieler), komt rechts een eenzame hoeve in zicht: Willowbog Farm. Het ligt in een dal. Een weggetje door struikgewas leidt erheen. Drie parkeerassistenten verwelkomen ons hartelijk. Nog steeds vervuld van twijfel parkeren we op een ietwat drassig aanvoelend weiland, naast vier andere auto’s. Een zesde nadert. We stappen uit. Het is tegen tienen. Over een halfuur opent hier het evenement van het jaar voor Britse Shohinliefhebbers. De wind geeft ons een zetje richting entree. Het is een tussengebouw dat toegang geeft tot een tuin. Binnen worden we herkend als ‘the Dutch visitors’.

Via een minidoolhof vol bonsais brengt een deelnemer ons naar de ruimten waar ‘het’ vandaag en morgen gaat gebeuren.

En daar wacht de ene na de andere positieve verrassing. Hartelijke ontvangst (Graham), leuke gesprekken (Dian, Len, John, Ian en vele anderen), een adembenemende tentoonstelling (zie de slideshow in de rechter kolom), stimulerende lezingen over shitakusa en kusanomo (Mark en Ritta Cooper), een vrolijke loterij, een speurtocht door de ‘nursery’ en afsluitend een veiling die qua sfeer en humor kon wedijveren met een avondje goed cabaret (John en Peter).

De dag vloog om. We zagen en leerden veel, legden nieuwe contacten en namen twee pré-bonsais en twee hoofden vol positieve herinneringen mee terug. Dit was een geweldige ervaring, waar wij voorlopig niet over uitgepraat raken. Vraag er ons dus naar.